بررسی دموگرافیک ۶۰۰ بیمار مبتلا به سرطان های دستگاه تناسلی زنانه در مشهد در سال های ۹۱-۱۳۶۴

مقدمه: نبود اطلاعات دقیق، کافی و قابل استناد مربوط به کشور خودمان در مورد بدیخیمی های دستگاه تناسلی زنانه محسوس می باشد، مطالعه حاضر با هدف بررسی مشخصات فردی 600 بیمار مبتلا به سرطان­های ژنیکولوژیک مراجعه­ کننده به کلینیک انکولوژی شهر مشهد با هدف تعیین فراوانی نسبی و میانگین سنی در انواع سرطان­های ژنیکولوژیک در ایران در طی سه دهه اخیر انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی مقطعی با هدف بررسی بیماران مبتلا به سرطان­های ژنیکولوژیک مراجعه کننده به کلینیک تخصصی انکولوژی رادیوتراپی مشهد انجام شد. داده­های اپیدمیولوژیک از پرونده­های بیماران مراجعه­کننده به مرکز انکولوژی خصوصی بین سال­های 91-1364 با استفاده از چک لیست استخراج شدند. مدت زمان مطالعه به سه فاصله 73-1374، 83-1364 و 91-1384 تقسیم شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 5/11) و آزمون کای اسکوئر، کولموگروف-اسمیرنوف، کروسکال والیس و آنووا انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی­دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: در مجموع 579 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. به طور کلی فراوان ترین سرطان، سرویکس (5/43%) بود، فراوانی نسبی سرطان­های زنان بین سه فاصله زمانی تفاوت معنی­داری داشت (001/0>p). در دوره اول و دوم سرطان سرویکس و در دوره سوم، سرطان رحم شایع­ترین فراوانی نسبی را داشتند. میانگین سنی بیماران در زمان تشخیص به طور کلی 6/14±63/48 سال بود که تفاوت معنی داری در بین انواع سرطان داشت (001/0>p) بیش ترین میانگین سن (7/10±1/56 سال) مربوط به سرطان واژن و کمترین میانگین سن (0/11± 5/28 سال) مربوط به سرطان تروفوبلاستیک بود. افزایش میانگین سنی در زمان تشخیص برای سرطان رحم (026/0=p) و سرطان تخمدان (003/0=p) از نظر آماری معنی­دار بود. نتیجه­گیری: سرطان سرویکس فراوان ترین سرطان در بیماران بود. بالاترین میانگین سنی مربوط به سرطان سرویکس و کمترین مربوط به سرطان تروفولاستیک تشخیص داده شد. میانگین سن در زمان تشخیص در طی سه دهه روندی صعودی داشت.